Kerst, Oud en Nieuw en Tennis.

Hoi allemaal. Het is vandaag een bewolkte zondagmiddag in het prachtige St Kilda, Melbourne. Een perfecte dag om (eindelijk) even een verhaaltje te schrijven voor jullie trouwe lezers. Sorry voor het late schrijven maar ik ga vandaag proberen geheel up to date te geraken zodat jullie tenminste weten wat ik nu aan het uitspoken ben in plaats van drie weken geleden.
Ik zal beginnen waar ik jullie heb achtergelaten, Sydney. Het prachtige zonnige, gezellige en bruisende Sydney. Ik kwam in Sydney aan op 20 december, klaar om twee weken in Sydney te spenderen en tussendoor ook nog kerst en oud en nieuw te vieren. De eerste twee dagen in Sydney waren echter zeer kalm en rustig omdat ik nog steeds aan het bijkomen was van Byron Bay en ik een hoop moest regelen en ook gewoon lui was. De 22ste heb ik een paar biertjes gedaan met wat mensen van het werkhostel in Bowen waarna ik terug naar het hostel ben gekeerd voor een spetterende rooftop-party. Na deze rooftop party ben ik nog in een of andere club terecht gekomen en heb ik daar nog even gefeest, zoals dat dan gaat.
De volgende dag was echter veel leuker want toen zou ik mijn outback maten weer ontmoeten. Deze dag hebben de hele dag door de stad gedwaald en bijgepraat. Die dag hadden we ook besloten om op kerstavond een lekkere barbecue op het strand te houden als zijnde kerstdiner. Zo gezegd, zo gedaan. De volgende dag zijn we met een clubje naar het strand gegaan en aan het eind van de middag hebben we inkopen gedaan voor ons australische kerstdiner. Na dit kerstdiner zijn we met de pont terug naar Sydney Centrum gegaan om daar gauw even wat nette kledij aan te trekken en te vertrekken naar de kerk om de kerstmis nog mee te kunnen maken. De kerk was echter zo belachelijk vol dat we hier maar een kwartiertje zijn geweest en toen maar hebben besloten om uit te gaan.
Kerstdag. Brak. Slecht weer. Dit was geen goed voorteken. Kerstdag in Sydney is beroemd om zijn feest op Bondi Beach, waar ik kaartjes voor had gekocht. Na een goed kerstontbijt en de nodige moed verzamelingen zijn we richting Bondi vertrokken. Op Bondi aangekomen was het steenkoud maar omdat wij echte die-hards zijn hebben we eerst een paar uur op het strand gezeten (met truien aan) in tegenstelling tot iedereen anders; het strand was zo goed als leeg. Na het strand zijn we naar Bondi Pavillion vertrokken waar het daadwerkelijke feest plaats vond. In dit pavillion was er een binnenplaats waar een podium stond en de hele dag DJ's aan het spelen waren. Hier bleek iedereen zijn toevlucht gevonden te hebben. Het deed mij een beetje denken aan Koninginnedag in Amsterdam, alleen had iedereen in plaats van een oranje kroontje een kerstmuts op. Na dit knallende feest was ik zo moe - alle kroegen waren trouwens toch gesloten - dat ik terug naar Sydney ben gekeerd naar het hostel.
Tweede Kerstdag, oftewel Boxing Day. Vandaag zou de wereldberoemde Sydney to Hobart race starten. Dat wilde ik wel eventjes bekijken. Dus ben ik naar de botanische tuinen vertrokken om eventjes te genieten, bleek dat ze ergens anders startten en ik dus de hele ochtend voor Jan Doedel in het park had gezeten. Nou ja, niet helemaal voor Jan Doedel, ik heb nog wel wat leuke bootjes gezien en lekker in het park gezeten. Daarna ben ik terug naar het hostel gegaan en wilde ik vroeg naar bed gaan. Ten eerste omdat ik moe was en ten tweede zou ik de volgende dag vader en moeder van Gemert/Pel weer zien. Dat was natuurlijk wel spannend. Helaas waren de goden mij niet gunstig gezind en bleek er nog van alles gaande te zijn op de rooftop waar ze mij blijkbaar bij nodig hadden. Dit is uiteindelijk uitgelopen in een Nederlandse avond - mijn hele hostel zat vol met Nederlanders - waarbij veel, heel veel Brabants/Hollands glorie gespeeld werd.
Eindelijk! Papa en mama tijd. Omdat beide ouders nog aardig jetlag waren hadden we besloten dat ik naar huize Linda zou komen, waar pa en ma verbleven. Na een aardige treinreis was het dan eindelijk zover; daar waren ze dan. De enige echte... Henk en Bregje! Twee Nederlandse bleekscheten die geen spat veranderd waren en het leek net of ik ze de dag daarvoor nog gezien had. Desondanks was het wel heel gezellig. We hebben de hele dag bijgepraat, een beetje in het zwembad gelegen en boodschappen gedaan. Net zoals we thuis ook altijd doen. 's Avonds heeft moeders nog een heerlijke maaltijd voor ons klaargemaakt. Daarna heb ik in huize Linda de nacht doorgebracht. Helaas moest ik pa en ma 's ochtends vroeg alweer verlaten omdat ik naar Manly Beach toe ging en zij naar de Blue Mountains. Ik ging naar Manly toen omdat een meisje uit ons hostel jarig was en we wederom een barbecue zouden houden. Op Manly was het dus weer een groot feest en hebben we taart op het strand gegeten en een retegoeie barbecue gehouden. Daarna zijn we nog even uit gegaan maar ik was zo moe dat ik vroeg in bed ben beland.
Vandaag was het wederom papamama tijd. Nu zouden we echter in Sydney ontmoeten. Eerst heb ik ze 's ochtends een beetje door Sydney rondegeleid en daarna zijn we naar Manly gegaan omdat de pontrit erg mooi is en omdat ze ook een beetje bij moesten kleuren op het strand. Na een tijdje strand hebben we bij de plaatselijke fish 'n' chips zaak nog wat gegeten en zijn we terug naar Sydney gegaan. Daar was het alweer tijd om afscheid te nemen. Gelukkig zou ik ze nog een keertje in Melbourne zien.
De volgende twee dagen heb ik het kalm aan gedaan, als voorbereiding op wat komen ging; Nieuwjaar! Het was een hoop geregel. Na eindelijk besloten te hebben waar we heen zouden gaan, veranderde alles weer de volgende dag en op oudjaarsdag zelf heb ik nog kaartjes gekocht voor een feest. De dag van te voren hadden we al allerlei inkopen gedaan en hapjes klaargemaakt omdat we wisten dat we zo goes als de hele dag op ons plekje zouden zitten en alle vreterij en drankjes belachelijk duur zouden zijn als we die nog is moesten gaan kopen.
Oud en Nieuw. Uiteindelijk zijn we naar Noord Sydney gegaan omdat daar wat mensen alvast een plekje gereserveerd hadden en we dus niet uren in de rij hoefden te staan en te vechten voor een plekje zoals in de Botanische Tuinen. Rond een uurjte of 12 in de middag waren we er dan. Hier was het wederom Nederlanders wat de klok sloeg maar wel gezellig. In de loop van de dag werd het steeds drukker en warmer, op een gegeven moment zei iemand dat het richting de 40 graden ging in de zon. Dat kon ons echter niet deren en we hebben de hele dus een beetje rondgehangen, kaart spelletjes gespeeld, gelachen en gefeest. Op een gegeven moment zijn we zelfs nog gaan zwemmen omdat het zo belachelijk heet was. Uiteindelijk was het 21.00 uur en was het tijd voor het kinder/familie vuurwerk. Dit was slechts een opwarmertje maar het was alsnog een prima show. Daarna vloog de tijd. Opeens was het al half 12 en was het tijd om ons voor te bereiden op het echte werk. Vijf voor 12, de champagne ging alvast in de glazen. Een voor 12, het aftellen kon bijna beginnnen. 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1... Vuurwerk! Overal kwam vuurwerk vandaag; van de Harbour Bridge, van de wolkenkrabbers in de stad, van pontons in het water. Overal! Iedereen was aan het schreeuwen en gillen en feesten en alles. Helaas was het na 12 minuten alweer voorbij. Tijd om iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen en te vertrekken naar het feest. Hier hebben we keihard het nieuwe jaar ingeknald. Chris (een van mijn outback maten) had zelfs nog wat oliebollen op de kop weten te tikken dus die hebben we nog heerlijk verorberd in de club. Rond een uurtje of 7 was het wel weer welletjes geweest en ben ik terug naar het hostel gestommeld.
Het moge duidelijk zijn dat ik op 1 januari niet de fitste was. Ik heb me die dag dan ook niet nuttig gemaakt.
2 januari was mijn laatste dag in Sydney. Dit moest gevierd worden, dat hebben we gedaan met een heerlijke maaltijd in Chinatown en daarna zijn we naar Kings Cross gegaan om nog voor de laatste keer in Sydney te feesten.
Helaas moest ik Sydney nu verlaten. Maar niet getreurd, ik had weer een roadtrip met Simon in het verschiet en in Melbourne zou ik naar het Australian Open toegaan.
De eerste dag zijn Simon en ik naar Canberra gegaan, de hoofdstad van Australie. Dit was werkelijk de saaiste en lelijkste hoofdstad die ik ooit gezien heb. De stad had zeg maar twee gedeeltes; het centrum, wat enorm lelijk, dood en saai was. En het parlement gedeelte, wat er allemaal heel gelikt uitzag en op zich nog wel de moeite waard was. Het kon ons echter niet genoeg bekoren om op uitgebreid onderzoek uit te gaan dus zijn we maar weer gauw vertrokken en hebben we die nacht weer ergens langs de weg geslapen. De volgende dag zijn we weer terug naar de kust gereden. Hier was het weer ook wat beter, helaas was er niet veel te zien langs de kust. We zijn naar een paar strandjes gegaan maar voor de rest was het niet noemenswaardig. Die nacht hebben we net iets ten zuiden van Eden langs de weg geslapen en de volgende dag was het een volle ochtend rijden door het bos om bij Lakes Entrance aan te komen. Een of ander toeristisch dorpje maar ze hadden hier wel een strand, het was die dag namelijk zo belachelijk warm dat we daar wel aan toe waren. We hebben toen gelijk maar besloten de hele dag op het strand te gaan zitten en pas weer tegen het eind van de middag verder te rijden. Toen hebben nog best een redelijk stuk gereden en waren we nog maar 100 km van Melbourne verwijderd toen we ons plekje voor de nacht vonden.
De volgende dag was het dus tijd voor Melbourne. Een prachtige stad met meer karakter dan Sydney. De gebouwen zijn ouder en de mensen lopen hier niet allemaal in pakken rond. De eerste twee dagen/nachten heb ik daar echter niet veel van mee gekregen omdat ik in een of ander gaar hostel buiten het centrum sliep. Gelukkig ging ik na dit vreemde hostel naar St Kilda, een buitenwijk van Melbourne. Hier is de sfeer superrelaxed, het hostel supergaaf en er is een strand. In St Kilda ben ik ook op zoek gegaan naar een baantje wat nog best een opgave bleek te zijn. Voor de rest heb ik die dagen niet echt veel noemenswaardigs gedaan, een beetje op het strand gezeten en in het hostel rondgehangen. Wat trouwens wel noemenswaardig is is dat het op een dag hier 41 graden was (in de schaduw!!). Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt, bij elke stap die ik zette liep het zweet me af. Gelukkig was dit maar voor 1 dag het geval en kon ik daarna weer terug naar mijn ritme van niks doen. Totdat...
Henk van Gemert en Bregje Pel opeens in Melbourne waren. Dat was wel weer leuk om die te zien, helemaal bruin en totaal in het relaxte ritme van Australie. We hebben de hele dag samen door Melbourne rondgedwaald, lekker met z'n drieen de toerist uitgehangen. Aan het eind van de dag hebben we nog in een Indiaas restaurant gegeten, om Henks verjaardag te vieren en omdat het gewoon lekker is. Toen was het tijd om afscheid te nemen. Voorgoed. Nou ja, voorgoed is ook een beetje overdreven. In ieder geval voor een tijdje. Ik had echter geen tijd om lang te treuren want de volgende dag was het eindelijk zover, ik had weer wat te doen in Melbourne. Het was tijd voor het Australian Open.
Ik ben gelijk naar de eerste dag van het toernooi geweest en heb al meteen een hoop sterren mogen aanschouwen. Zoals Robredo, Mauresmo, Karlovic, Davenport, Davydenko tegen Llodra, Youzhny en toen Moya tegen Koubek. Dat was me het dagje wel en omdat ik nu helemaal in the mood was ben ik de volgende dag gelijk weer gegaan. Dag twee was Holland dag. De kleine Kraai moest spelen en ook Robin Haase was van de partij. De kleine Kraai was echter bagger en verloor haar partij dan ook in een uurtje ofzo. Robin Haase was echter wel in zeer goede doen en heeft Ljubicic (nummer 17 van de plaatsingslijst) verslagen. Tijdens de wedstrijd van Robin Haase kwam trouwens opeens op het veld achter me Nadal even een trainingsballetje slaan, dat was wel een aangename verrassing. Na Haase ben ik toen naar Kiefer-Ferrero geweest maar daar ben ik op een gegeven moment weggelopen omdat ik bijna in slaap viel. Toen heb ik even een powernap ingelast en daarna ben ik naar Safin gaan kijken. Nadat Safin zijn tegenstander even een poepje had laten ruiken ben ik naar de wedstrijd Gonzalez-Economidis gegaan. Tijdens deze partij braken er nog rellen uit omdat de Griekse supporters niet naar de politie wilden luisteren en toen ging de politie opeens met pepperspray spuiten. Dat was me de sensatie wel.
Daarna heb ik twee dagen rust ingelast en ik heb toen in uiterste geldnood een callcentre gebeld voor een baantje en ik kon gelijk voor een sollicitatie gesprek komen de volgende dag. Het sollicitatie gesprek ging goed en nu heb ik dus een baantje voor Victoria Electricity en moet ik de hele dag mensen bellen. Een typisch Australisch baantje. Gelukkig had ik eerst nog wat dagen vrij en kon ik weer naar het Open. Deze dag heb ik Tsonga gezien, de revelatie van het toernooi en ook heb ik Dementieva, Koubek-Mathieu en Nieminen-Fish gezien. Die laatste wedstrijd werd nog verplaatst van een groud court naar een van de arena's omdat het regende. Toen kon ik dus voor nop naar binnen. De volgende dag was mijn missie om Federer te zien. Om Federer te zien moest ik een kaartje kopen voor de Rod Laver Arena. Kaartjes waren uitverkocht maar ik kon mijn Ground Pass upgraden naar een Rod Laver Ticket als er wat vrij kwam. Ik ben dus gister extra vroeg naar Melbourne Park gegaan en daar heb ik iets van 2 uur in de rij gestaan voor mijn ticket. Maar ik had het, dat was het belangrijkste. En omdat het gisteren de hele dag regende had ik geluk en kon ik alle wedstrijden die in de Arena werden gespeeld zien. Eerst was er Chakvetadze tegen Kirilenko, twee Russische dames die op zich wel een mooie partij speelden. Daarna moest Gonzalez spelen. Gonzalez was echter in belabberde doen en deze wedstrijd was zo gespeeld en niet heel interessant. Toen was het eindelijk zover, Federer moest spelen. Zijn tegenstander was een of andere Servier, Tipsarevic genaamd. Omdat ik waar voor mijn geld wilde had ik besloten om Tipsarevic maar aan te gaan moedigen om een beetje een wedstrijd te krijgen. Tipsy ging echter zo goed dat hij de eerste set won en van toen af aan was het gekkenhuis in de Arena. Iedereen ging uit z'n dak. Federer ging beter spelen maar Tipsy ging nog steeds helemaal los. Uiteindelijk hebben ze 4.5 uur lang gespeeld en werd het 10-8 voor Federer in de laatste set. Toen Federer won ging het hele stadium los, het was zo gaaf. Dit was zeker de gaafste wedstrijd die ik tot nu toe gezien heb.
En nu is het een bewolkte zondagmiddag in het prachtige St Kilda, Melbourne. Bij deze zijn jullie dus weer helemaal up to date. Morgen ga ik voor de laatste keer naar het Open en dan begin ik dinsdag met mijn baantje. Kijken hoe dat gaat.

Cheers,
Maarten.