Byron Bay is de hemel op aarde (deel 2)

Nou hehe, daar ben ik weer. Sorry van alle vertraging en weinige schrijven maar afgelopen tijd had ik het iets te druk. Bij deze dus ook nog fijne kerstdagen en een gelukkig nieuw jaar toegewenst. Ik weet dat ik het hier naar m'n zin heb gehad, ik hoop iedereen in steenkoud Nederland ook een beetje. Zo, dit gezegd hebbende is het weer tijd voor echte verhalen. Ik had jullie achtergelaten bij de Gold Coast dus hier gaan we dan...
De Gold Coast. Het Miami van Australie. Vol met wolkenkrabbers die naast het prachtige kilometers lange strand staan. Toen ik aan de Gold Coast aankwam kwam ik aan in het noordelijkste deel, Southport genaamd. Hier is het nog niet zo heel erg met wolkenkrabbers maar staat hier dan weer vol met belachelijke pretparken die trouwens heel duur zijn dus daar ben ik lekker niet naar toe gegaan. Gezien mijn bezoek aan Andy kwam ik natuurlijk een beetje laat aan in Southport dus surfen zat er de eerste dag niet in. Wel ben ik even naar het strand toegelopen om alles uit te checken en daarna lekker gegeten en tv gekeken. Toen vroeg naar bed en 's morgens vroeg op om dan eindelijk weer eens te gaan surfen. Helaas waren de golven mij niet gunstig gezind en heb ik aardig wat zeewater op mogen/moeten drinken. Na een tijdje kreeg ik ze echter eindelijk onder de knie en heb ik een paar golven een poepie laten ruiken. Uiteraard was ik na deze krachtuitspatting helemaal kapot en heb ik nog even op het strand kunnen liggen maar niet voor lang want ik zou vandaag hostels wisselen. Van Southport ben ik naar Surfers Paradise gegaan. Surfers Paradise is alles wat de naam niet zegt. Het is een gekkenhuis met alleen maar kroegen en nachtclubs en heel veel hoge gebouwen. Surfers komen hier allang niet meer, het zijn toeristen wat de klok slaat. Hierdoor is sfeer echt a-relaxed, gelukkig zou ik de volgende dag al weg gaan. Ik heb in Surfers eerst even een schoonheidsslaapje gedaan om die avond tenminste nog uit te kunnen, het enige wat hier dan nog gaaf schijnt te zijn. Ik denk echter dat het de verkeerde dag was want er waren niet veel mensen op de been en alles ging vroeg dicht. Dat viel dus wel een beetje tegen. Het was dus een goed idee van mij om de volgende dag te vertrekken. Uiteraard niet voordat ik even gesurfd had, ik kan natuurlijk niet in Surfers Paradise zijn geweest zonder te surfen. Helaas waren de golven hier net so slecht als in Southport dus heb ik niet veel goeds uit kunnen richten en was ik aan het eind weer helemaal kapot.
Na het surfen ging ik dus Surfers verlaten, op naar Coolangatta. Een of ander klein dorpje aan het zuidelijke uiteinde van de Gold Coast en ook Queensland waar de golven zeer goed schijnen te zijn. Mijn hostel in Coolangatta was afgeboerd als wat en zat helemaal vol met surfers, wat een goed teken is. Helaas was het dit keer de regen die roet in het eten gooide, het was dus wachten op de volgende dag om te gaan surfen. De volgende dag was het stralend weer en kon ik gaan surfen. Ik kwam, ik zag en werd extreem gelukkig. Eindelijk dan, ja echt waar, de golven waren hier perfect. Eindelijk weer ff lekker gewoon bijna alle golven pakken, heerlijk. Na deze knalsessie was ik weer helemaal gelukkig en kon mijn dag niet meer stuk. Helaas moest ik Coolangatta toen al verlaten maar ik had iets moois in het vooruitzicht, Byron Bay.
Byron Bay. De naam zegt het al: hemel op aarde. Dit had ik echter niet gelijk door. De dag dat ik aankwam in Byron Bay knalde de regen naar beneden, de hele dag lang. Er was dus niet veel anders te doen dan in mijn hostel te zitten en vroeg naar bed te gaan. De volgende dag regende het nog steeds, dus ben ik met een stel andere gasten gaan kaarten. Toen het op 12 uur nog steeds regende besloten we er maar een drink spelletje van te maken. Dus toen heb ik de hele dag zitten kaarten en drinken. Echter, rond een uurtje of drie klaarde het weer een beetje op en zijn we nog even naar het strand gegaan en heb ik nog een frisse duik genomen. Daarna weer terug naar het hostel en verder gekaart en gedronken. Toen belde Simon mij opeens, een jongen die ik ontmoet heb in mijn werkhostel, dat hij ook in Byron was. Dus toen kwam Simon ook naar mijn hostel en hebben we nog even bijgepraat en verder gekaart. Rond een uurtje op 12 's avonds was ik verzadigd en ben ik naar bed gegaan.
De eerste twee dagen waren dus niet heel speciaal. Gelukkig bracht dag drie uitkomst. Het weer was stralend en ik heb toen met Simon eerst even op het strand gezeten. Op het strand waren de golven echt ongelovelijk hoog en dacht ik er nog aan om te gaan surfen, toen ik echter nog eens goed keek zag ik dat iedereen hier ongeveer een pro was en ik dus alleen maar in de weg zou liggen en hoogstwaarschijnlijk een minderwaardigheidscomplex zou kweken. Toen ben ik maar verder gaan slapen op het strand, wat me overigens wel zeer goed afging. Na een tijdje waren we hier ook wel weer klaar mee dus hebben we toen besloten om de stad maar is te gaan verkennen. Toen kwam ik tot het inzicht dat Byron echt veels te gaaf is en toch wel gelijk staat aan de hemel op aarde. Alles is relaxed, er heerst een soort van mix van surf en hippie cultuur. Tijdens onze wandeling door de stad kregen we trouwens opeens een flyer in ons hand geduwd voor een goedkope bioscoop, daar hadden we wel zin in. Bij de bioscoop aangekomen bleek dit echt de meest bizarre en toffe te zijn op deze aardbol. De gang naar de zaal zat vol met neonverlichting en blacklight, net zoals de zaal zelf. Ook hing er een discobal in de zaal en waren de banken bekleed met koeienleer. Hoe gaaf is dat?
In Byron Bay wordt ook overal op straat muziek gemaakt (en goed ook) en in een hoop barretjes is ook elke avond gratis live muziek. Daar wilden Simon en ik dus wel gebruik van gaan maken. Die avond zijn we naar een bar, Rails genaamd, gegaan. Dit is een bar in het oude station van Byron Bay. Hier komen bijna geen backpackers en het zit hier dus vol met de locale bevolking. Dat maakt deze bar een van mijn favorieten, de sfeer daar is zo ontzettend relaxed en gaaf dat - terwijl ik daar naar de muziek zat te luisteren en om mee heen zat te kijken - helemaal gelukkig werd. Helaas waren we iets te laat hier aangekomen dus was de muziek al gauw afgelopen. Toen zijn we met de meute meegelopen en in het Beach Hotel uitgekomen. Een ruimte met een best groot podium waar deze avond de locale carnaval drum band zou spelen. Dat was wel iets om even voor rond te blijven hangen. Toen ze het podium opkwamen werd ik al helemaal gelukkig, ze waren allemaal gekleed in vrolijke gekleurde kleding met veren tooien op hun hoofd en al dat soort fratsen. Vanaf de minuut dat ze begonnen was ik verkocht. Het was zulke dansbare, blije, gave muziek dat ik niet wist wat me overkwam. Uiteindelijk ben ik ook nog in de dansende menigte beland en helemaal uit m'n plaat gegaan. Nadat het afgelopen was hebben we nog even rondgehangen maar zijn vrij vroeg vertrokken omdat we nogal moe waren van de vorige dag.
Dag 4 in Byron. Het weer was weer schitterend en dus was het weer strandtijd. De golven waren deze dag wat minder hoog, maar dus beter voor mij. Alleen de relaxedheid van Byron had in mijn gestel toegeslagen dus had ik geen zin om naar de surfwinkel toe te lopen om een bord te huren. Ben dus maar gewoon op het strand blijven zitten toen. Omdat dit al een van mijn laatste dagen was dat ik in Byron zou zijn heb ik samen met Simon besloten om maar is naar de vuurtoren te gaan lopen. We waren echter geheel onvoorbereid en de wandeling was veel langer dan gedacht en het was ook veels te warm. Het was wel een mooie wandeling trouwens, veel mooie golven en stranden gezien. Onderweg zijn we ook nog op het meest oostelijke punt van Australie geweest, dit is echter geheel langs ons heen gegaan en we kwamen hier pas achter toen we al bij de vuurtoren waren (geen bewijs dus). De vuurtoren was inderdaad wel mooi maar het uitzicht over Byron Bay en omstreken was veel mooier. Het grootste hoogtepunt was niet het uitzicht maar het voortreffelijke ijs wat ze verkochten bij de vuurtoren, zelden heb ik zo van een ijsje genoten. Na deze ontspanning zijn we via een veel snellere weg terug gelopen en zijn we gelijk door gegaan naar Rails, waar wederom live muziek was. Vandaag was er een of andere rare country/hillbilly band met een zanger die alleen maar onbegrijpelijke verhalen bleef vertellen in plaats van te zingen. Dit was niet geheel onze stijl dus toen zijn we naar het Beach Hotel gegaan om eens uit te gaan checken wat daar gaande was. Hier was wederom veels te vette muziek; twee gasten op de drums en een andere gast op de didgeridoo. Het was echter geen saaie didge muziek, neen. Het was supervette dansmuziek zoals ik nog nooit gehoord heb. En wat die gast allemaal op z'n didge kon, daar kan ik alleen maar mijn petje voor af doen. Na dit vette optreden wilden we naar de Cheeky Monkeys nachtclub gaan, omdat we daar zo veel verhalen over hadden gehoord. Hier stond echter zo'n lange rij voor dat we maar weer gauw zijn weg gegaan. Overal stond trouwens een rij dus toen zijn we naar bed gegaan.
Want vandaag stond Nimbin op het program. Nimbin, het Amsterdam van Australie zoals alle reisgidsen (en domme backpackers) zeggen. Ik had verwacht dat hier dezelfde sfeer zou hangen als in Byron met als enige extraatje dat ze hier wiet, cookies en paddo's mogen verkopen. Dit was dus helemaal niet het geval. Nimbin is niet langer dan 1 straat en het enige volk wat er rondloopt zijn toeristen en de locale bevolking (junkies). De locale bevolking (junkies) is er zo trots op dat ze drugs mogen verkopen dat ze ook geen kans onbenut laten om dit te doen. We zijn echt dertig keer aangesproken, nou ja, niet eens aangesproken. Het is meer als je langsloopt dat ze opeens "marihuana, cookies and mushrooms" zeggen, echt superbizar. Ik werd er echt gek van en ik voelde me niet op m'n gemak. Toen hebben we maar snel dit oord weer verlaten om in Byron op de zondagse markt terecht te komen, hier hing weer een tegekke sfeer en ik werd weer helemaal gelukkig. Er waren alemaal tentjes die lekker, organisch eten verkochten en er werd weer muziek gespeeld en er werden allerlei andere gave hippie dingen verkocht. Hierna ben ik even terug naar mijn hostel gegaan waar ik die rust pakte die ik nodig had. Dit was echter niet voor lang want om half vier 's middags was er reggae muziek in het Beach Hotel, dit viel alleen een beetje tegen. Het waren vier dikke, blanke gasten die alleen maar covers deden. Wel lachen maar niet supervet. Daarna zijn we maar weer naar Rails toe gegaan om naar een bluesbandje te luisteren, dit was wel weer suptertof. Op een gegeven moment kregen we echter honger en zijn we naar locale Thai gelopen om daar een heerlijke curry te verorberen. Toen terug naar het hostel waar we weer een beetje hebben rondgezeten en gekaart en gedronken. Dit was mijn laatste avond in Byron maar het was een zondag dus ik kon nergens uit. Toen ben ik maar naar bed gegaan.
De volgende dag zou ik met Simon richting Sydney vertrekken. Simon heeft zijn eigen busje dus konden we lekker overal stoppen waar we wouden en in het busje slapen, zodat we geen accomodatie hoefden te betalen. De eerste dag zijn we in een keer naar Coffs Harbour gereden, dit was echter een grote teleurstelling (zeker na Byron). Er was echt geen reet te doen of zien. We hebben hier ff een tijdje rondgehangen om vervolgens ergens langs de weg een ruststop te zoeken om de nacht door te brengen. De volgende dag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we rustig op stap gegaan naar Port Macquarie, dit zag er al iets beter uit maar nog steeds was er niet veel te beleven. Na hier een tijdje te hebben rondgehangen op het strand en in de auto zijn we verder op stap gegaan naar onze slaapplaats langs de weg. Dag 3 zijn we wat vroeger opgestaan om op onze weg naar Newcastle nog wat kleinere dorpjes te bezoeken. Dit was echter niet zo heel speciaal, alleen Hawk's Nest was wel gaaf. Daar was een mooi strand met best wel een gaaf uitzicht. Het weer had er alleen weer is geen zin in (New South Wales is vaak naar weer) dus geen strandzitterij. Toen waren we dan in Newcastle, de eerste stad die ik echt gaaf en mooi vond tijdens onze roadtrip. Veel mooie architectuur en andere mooie oude gebouwen. Ook hebben we hier nog even op het strand gezeten, waar echt supergave golven waren en ik nog een paar keer half verzopen ben. Na Newcastle hebben we ergens in een National Park geslapen en echt een schandalige BBQ gehouden. Alleen maar vlees en nog is veels te veel ook. Toen weer naar bed en de volgende dag naar Sydney maar niet voordat we nog wat kleine dorpjes bekeken hadden. Zoals The Entrance, hier zijn we alleen maar heen gegaan omdat het The Entrance heette en het was waardeloos. Toen naar Terrigal, een klein surfdorpje wat wel gaaf was maar we hadden nog al tijdnood om in Sydney te komen dus hebben we dit plaatsje weer gauw verlaten.
Sydney, de grote stad. Met de grote stad komen de onmogelijk rondwegen, we hebben dus aardig wat tijd op de rondweg gespendeerd. Wel leuk om allemaal te zien maar op een gegeven moment was het ook wel genoeg geweest. Wat wel gaaf was was dat we over de Harbour Bridge aankwamen, ik voelde me weer helemaal thuis. De eerste dat ik ergens in Australie in een stad aankwam waar ik gelijk de weg wist. Simon heeft me toen bij mijn hostel gedropt (waar ik eerder al gezeten heb) en ik was thuis. Ik heb niet eens mijn eerste dagen gefeest in Sydney omdat ik mezelf nog wilde sparen voor al het kerst en oud en nieuw geweld.

Over dat geweld ga ik jullie morgen (echt waar) meer vertellen want dit verhaal is nu lang genoeg en kerst en oud en nieuw verdienen hun eigen bericht. Ook zal ik jullie dan vertellen over mijn reis van Sydney naar Melbourne.

Cheers
Maarten.

PS. Er zijn nu ook foto's bij de vorige berichten, geniet ervan.