Byron Bay is de hemel op aarde

Hoi Pipeloi! Hoe gaat het ermee? Met mij gaat alles prima. Op het moment ben ik net in Sydney aangekomen en het is hier verrekte koud (23 graden). Maar ik ben natuurlijk niet rechtstreeks van Rainbow Beach naar Sydney gegaan, ik heb een hoop andere dingen beleefd. Het begon als volgt...
Fraser Island stond als eerste op het menu. Het grootste zand eiland in het zuidelijk halfrond, zo niet de wereld. Natuurlijk ben ik niet in mijn eentje naar dit eiland gegaan, nee. We waren met een groep van elf jongelui (6 Ieren, 1 Australische, 1 Duitse, 1 Franse, 1 Canadese en ik) en we mochten zelf rondrijden in onze eigen toegewezen 4WD. Voordat we weg mochten moesten we echter eerst zelf de auto inpakken en daarna naar de uitleg van de meest stereotype Australier in de wereld luisteren. Daarna was het Frasertijd! Eindelijk naar Fraser met een convooi van 5 jeeps. Bij de pond aangekomen was het maar vijf minuutjes om op het eiland te geraken. Op het eiland aangekomen werd onze eerste bestuurder - en daardoor de rest van de inzittenden - aardig op de proef gesteld. Eerst een korte rit door het rulle zand en daarna een zandweg die zijn weerga niet kende. 12 kilometer lang hobbels en herrie en alles. Toen was er eindelijk de rust van het strand en konden we over wat steviger, minder hobbelig, zand rijden. Alleen onze bestuurder vond het nodig om de hele tijd om te kijken en soms ietwat te hard te rijden dus was de eerste rit op het strand een nachtmerrie voor alle passagiers.
Het werd nu bijna hoog tij en tijd om van het strand af te gaan, gelukkig kwamen we net bij de weg naar Lake McKenzie. Dit ging echter niet zonder slag of stoot. De weg was een echte 4WD route en was lastig te berijden, zeker voor onze onervaren bestuurder. Op een gegeven moment kwamen we zelfs vast te zitten en moest iedereen uit de auto om te duwen. Na dit avontuur waren we eindelijk bij het meer en was het tijd voor lunch. Na de lunch kon er gezwommen worden in het meer, wat verrassend helder was. Helaas was er veel wind en was het best koud dus echt genieten van de zon en strand zat er niet in. Wel lekker gezwommen. Nu was het alweer tijd om het meer te verlaten en op zoek te gaan naar onze eerste kampeerplaats. Een mooi plekje achter de duinen. Hier hebben we ons kamp opgezet, het diner klaargemaakt en werd er genoten van een koud biertje. Na het diner hebben we lekker rondgezeten, gepraat, gedronken. Totdat... Dingo's! Dingo's zijn wilde honden - die inmiddels niet meer zo wild zijn en eigenlijk best bijdehand worden richting de aanwezigheid van het mesnelijk ras - die op Fraser eiland wonen en op ons eten jagen. Ons kamp was omsingeld door deze wilde beesten. Even een plasje plegen zat er niet meer in. Gelukkig konden we ze uiteindelijk weg jagen door veel lawaai te maken. Na al deze activiteit was het tijd om naar bed te gaan.
De volgende dag werden we alweer vroeg onze tent uitgebrand en kwamen we tot de ontdekking dat die verdomde dingo's onze drank koelbox hadden omgegooid, gelukkig was ons eten veilig in de andere koelbox in de auto. Na een heerlijk ontbijt gingen we alweer vroeg de hort op, op naar het noordelijkste punt waar wij mochten/konden komen voordat het hoog tij ons zou wegspoelen. Op de weg naar dit punt - Indian Head - waren er gelukkig nog allerlei bezienswaardigheden. Zoals Eli Creek, wat eigenlijk niet meer was dan een beekje en ze waren bezig van alles te renoveren, kortom dat viel best tegen. Daarna was het tijd voor het welbekende Maheno Wreck. Een wrak dat is aangespoeld op het strand en inmiddels helemaal verroest is. Dit was heel mooi om te zien. Helaas dachten meer mensen er zo over en was het vol met toeristen. Toen was het vol gas naar Indian Head, want we zaten al krap met de tijd. Indian Head is een rots tussen twee stranden in, wat de vorm van een Indian Head moet hebben maar ik zag het niet. Hier hebben we onze auto geparkeerd en zijn we over het strand voorbij Indian Head gaan lopen naar de Champagne Pools. Normaal zijn dit een soort natuurlijke meertjes tussen de rotsen maar omdat het hoog tij was was het gewoon zee met wat rotsen. Overigens wel de enige plek waar we in de zee mochten zwemmen omdat we hier beschut waren door de rotsen van sterke stromingen, haaien, kwallen en allerlei ander kwaad. Daar heb ik dus mooi even gebruik van gemaakt om een lekkere frisse duik te nemen. Ook hebben we hier onze lunch genoten en na de wandeling terug van de Champagne Pools was het tijd voor de weg terug richting zuiden naar onze volgende kampeerplaats. Dit keer hadden we een plekje zonder dingo's gevonden en hebben we ons kamp opgezet en was het tijd voor het avondeten. Na het avondeten hebben we nog een hele nacht lopen feesten en drinken en lallen en ons misdragen en van de sterren genoten en zijn we om 5 uur 's ochtends naar bed gegaan.
Volgende dag om 7 uur op want we moesten het eiland al om 12 uur verlaten en er was nog een ding wat we gemist hadden, Lake Wabby. Deze dag was het eindelijk lekker weer en zonnig en warm. Helaas moesten we nu een 40 minuten lange wandeling door een soort regenwoud doen om bij Lake Wabby te komen. Wat het wel waard was overigens. Lake Wabby is een meertje met direct naast zich enorme zandheuvels waar je vanaf kan rennen of rollen of gewoon naar kan kijken. Hier hebben we even gezwommen en rondgehangen en een menselijke pyramide gemaakt, hoe gaaf. Toen was het alweer tijd om terug te lopen en de rit terug naar de pond te maken. Weer over die idiote hobbelweg en omdat iedereen brak was werd dit niet echt op prijs gesteld. Aangekomen bij de pond was deze net weggevaren, gelukkig waren wij zo belangrijk dat hij terug kwam om ons op te pikken. Na de pond op naar de garage waar wij de gehele auto moesten schoonmaken, wat wil zeggen zand vrij maken. Daarna konden we terug naar het hostel en was het tijd om te gaan slapen. Iedereen was zo moe dat we voor de rest van de dag niet veel meer hebben gedaan dan rondhangen en slapen. De groep Ieren bood mij echter wel een lift aan naar Noosa voor de volgende dag. Dus op tijd naar bed en de volgende dag semi vroeg op voor de rit naar Noosa.
Vandaag was het dus tijd voor Noosa, een surfstadje aan de oostkust waar ook gefeest mag worden. Na een verrassend korte rit waren we al bij ons hostel waar ook de andere Ieren van onze Fraser groep waren. Hier heb ik gelijk even de stad verkend en een oude bekende tegen het lijf gelopen waarmee ik nog dezelfde avond mee ben uitgegaan. Eerst naar een of andere toga party en daarna naar een nachtclub die er vrij chique uitzag voor zo'n klein dorpje. Omdat ons hostel vrij ver uit het centrum verwijderd was hebben we bij vrienden in een andere hostel op de kamer geslapen.
Vandaag was wederom een vrij brakke dag maar omdat het mijn laatste dag in Noosa was had ik besloten te gaan surfen, een goede remedie voor brakheid. Het surfen ging echter helemaal niet goed omdat de golven elkaar verwoestend snel opvolgde en veel groter waren dan wat ik gewend was. Uiteindelijk heb ik paar golven kunnen pakken maar ik was extreem uitgeput kracht expertise. En ik moest op tijd naar bed voor de volgende dag.
Australia ZOO, Home of the Crocodile Hunter stond namelijk op het program. Crikey, dit beloofde een mooie dag te worden. Ik heb kangoeroe's en olifanten gevoerd, een koala geaaid en een spectaculaire krokodillenshow mogen aanschouwen. De krokodillenshow was in het "Crocoseum" en begon met een slangenshow en daarna een vogelshow. Met de vogelshow was ik vrijwilliger om vogels op me te laten landen. Eerst moest ik mezelf mooi voor paal zetten en daarna vlogen de vogels weg en werd ik met lege handen achter gelaten. Dacht ik. Toen kwam er plotseling een medewerker en gaf mij een kleine foto/poster van ons aller Steve Irwin in actie. Dat was het toch wel waard om voor paal te staan. Hierna verder rondgedwaald door de dierentuin, het was echter wel raar om de helft van de dieren in de dierentuin al in het wild te hebben gezien. Dat is me nog nooit overkomen. Toen was het nog tijd voor een laatste krokodillenvoershow om vervolgens met de bus naar Brisbane te vertrekken. Brisbane, eindelijk weer een grote stad na alle kleine dorpjes langs de oostkust. De hoofdstad van Queensland. Dat was me wat zeg. Hier was ik helemaal niet meer aan gewend. Gelukkig kwam ik in een goed hostel met veel aardige mensen.
De volgende dag besloot ik Brisbane maar eens te gaan verkennen en heb ik een aardige wandeling door de stad gemaakt. Het is niet zo'n mooie stad als Sydney maar het had toch iets speciaals. Ook heb ik toen het cultureel centrum van Brisbane ontdekt en heb ik wat gratis tentoonstellingen bekeken, puur om mijn dosis cultuur weer een beetje bij te werken. Daarna was het tijd om uit te gaan, samen met een groepje vrienden. Eerst naar een of andere vreemde bar en toen naar onze hostel bar waar het er aardig hard aan toe ging en allemaal locale studenten en backpackers aan het feesten waren. Wederom werd het weer een latertje dus de dag daarna heb ik het heeel rustig aan gedaan, een beetje door de stad gelopen en daarna gewoon dom tv gekeken, heerlijk. 's Avonds hebben we weer een paar biertjes gedronken maar ben ik wel op tijd naar bed gegaan omdat ik de volgende dag moest voor ik Brisbane zou verlaten nog naar het GoMA (Gallery of Modern Art) wilde om een Andy Warhol tentoonstelling te bezoeken die net geopend was. Ik heb de hele ochtend door het museum gelopen en genoten van Andy's kunsten, het was een goede dag voor CultuurMaarten. Helaas moest ik het museum 's middags al verlaten om mijn bus te halen naar Southport, Gold Coast...

Ik heb zojuist besloten dat mijn verhaal te lang wordt en ik word een beetje gek van al dat geschrijf. Ook is meneer Inspiratie op het moment vertrokken dus ik zal later verder schrijven.
Stay tuned..

Maarten