Rotsen, grote vissen en veel ander natuur schoon

Hee hallo jongens en meisjes! Na alle werk avonturen was het tijd om eens lekker te ontspannen en de toerist uit te gaan hangen. Zo gezegd, zo gedaan. Op naar Broome. Op naar waar ik net vandaan kwam met het vliegtuig (veel mensen begrijpen nog steeds niet waarom ik de hele staat zo kriskras aan het rondreizen ben).
Een 10-daagse trip stond op het program. Zoals jullie nog wel weten heb ik in het begin van het jaar een 10-daagse trip door de outback gedaan. Dat was met een 4WD. Deze keer ging de rondreis per bus, niet zo'n hele grote maar het was een compleet andere ervaring dan mijn eerste trip.

Dag 1. Tijd om Perth voor een tweede maal gedag te zeggen. Om 7 uur 's ochtends werd ik opgepikt met de bus en naar de busstop gebracht waarna ik een buswissel moest uitvoeren en nadat alle 17 passagiers in de bus plaats hadden genomen was het tijd om Perth te verlaten. Op het eerste gezicht leek het mij wel een gave groep, toevallig was dat er een meisje inzat die ik al eerder aan de oost kust was tegen gekomen. Allereerst moesten er wat kilometers worden afgelegd. Na iets van twee uur rijden was de eerste stop de Pinnacle Desert. De Pinnacle Desert is een soort van duin gebied waar allerlei rotsen uitsteken. Klinkt niet heel speciaal maar het was best mooi om te zien. Na hier een 20 minuten te hebben rondgehangen was het tijd om weer in de bus te springen en een stukje verderop te rijden om te lunchen in Hangover Bay. Prachtig strandje daar en het water hier aan de west kust is echt belachelijk blauw. Na lunch moesten we weer aardig wat rijden om bij onze tweede stop en activiteit van de dag aan te komen: Sandboarding. Ha! Hier keek ik al de hele dag naar uit. Zoals jullie weten heb ik al eens eerder gezandboard en ik kon niet wachten om weer op het bord te springen. Uiteindelijk kwamen we bij een stel prachtig witte zandduinen uit en konden de zandboards uit worden gepakt. Veel plezier en bovenal konden deze zandboards als snowboards worden gebruikt. Na een half uur van vallen, opstaan, de duin oplopen, vallen, opstaan, de duin oplopen, de duin af zandboarden etc., etc. was het tijd om weer de bus in te gaan en verder te rijden naar onze slaapplaats voor de nacht. Een hostel aan de kust waar we ons eten moesten klaarmaken en de groep elkaar wat beter leerde kennen en na een paar biertjes was het tijd om naar bed te gaan want de volgende dag moesten we weer vroeg op.
Wat trouwens misschien wel leuk is om te weten voor ons Nederlanders is dat het gedeelte van de kust waar we vandaag langs kwamen de Batavia Coast heet. De Batavia is dus ergens hier langs de kust ten onder gegaan en zo waren er nog veel meer VOC boten die hier hun laatste rustplaats hebben gevonden. Leuk feitje dacht ik zo.

Dag 2 moesten we belachelijk vroeg op en na een kort ontbijtje weer in de bus voor een korte rit naar Kalbarri National Park. Persoonlijk had ik hier nog nooit van gehoord maar toen we in Kalbarri aankwamen bleek het hier redelijk tot zeer mooi te zijn. Allereerst was het tijd voor een korte wandeling en afdaling in een prachtige Gorge. Na wat te hebben rondgehangen in de Gorge moesten we weer omhoog want het was tijd om verder te gaan naar Natures Window. Deze kort wandeling was prachtig mooi met vergezichten over allerlei gorges en riviertjes en rotsen. Veel rotsen. Natures Window bleek een rotsconstructie te zijn wat, als je erdoorheen keek, fungeerde als window waardoor je Nature kon zien. Vandaar waarschijnlijk de naam. Na Natures Window was het weer tijd vor een lange, lange rit naar Shark Bay. Aangekomen bij Shark Bay was onze eerste stop de Stromatolites. Wederom rotsen, dit keer echter onder water. En het waren niet zomaar rotsen, het waren levende rotsen. Om het nog sterker te maken: het zijn de oudste levende dingen op aarde. Al met al klinkt het dus heel indrukwekkend maar het is niet zo heel speciaal om te zien. Na de Stramatolites zijn we verder gereden naar Denham waar we de rest van de nacht zouden spenderen. Op de weg naar Denham was echter de mooist zonsondergang die ik persoonlijk ooit gezien heb aan de gang en de hele bus stond op zijn kop met mensen die foto's wilden maken en andere gekkigheid. Na de zonsondergang moesten we nog een stukje door het donker rijden en toen kwamen we uit bij ons hostel. Bij het hostel hebben we snel onze spullen in de kamer gegooid en zijn we weer in de bus gesprongen om naar een natuurlijk warmwaterbad te gaan. Eerst hebben we naast het bad een heerlijke BBQ klaargemaakt en na het maal zijn we toen dus met een verfrissend biertje in het bad gesprongen. Heerlijk. Helaas moesten we rond een uurtje of 10 het bad verlaten en terug naar het hostel waar we nog de rest van de biertjes hebben opgedronken en daarna in bed zijn beland.

Dag 3 regende het. Regen, regen, regen. Dat was niet de afspraak. De west kust hoor zonnig en warm te zijn. Ondanks de regen zijn we toch naar Monkey Mia gegaan. Monkey Mia staat bekend om haar "wilde dolfijnen" die zo dichtbij komen dat je ze bijna kan aaien (dat mag natuurlijk niet maar het zou kunnen, zo dichtbij zijn ze). De reden waarom de dolfijnen elke dag naar Monkey Mia toekomen is dat de mensen ze voeren. Elke dag ligt er 2 kilo vis op ze te wachten en de toeristen mogen ze dan een visje voeren. Wat een spectakel! Wij kwamen net op tijd aan om de dolfijnen te voeren maar er waren een stuk meer mensen en niet iedereen kreeg een beurt. Ik wel, wat een pret. Nu kan ik officieel zeggen dat ik een dolfijn heb gevoerd. Die kan in het lijsten met kangoeroe's, olifanten en wat al niet meer. Na deze voedersessie was het tijd voor ontbijt. Mmm, bacon and eggs van de BBQ. Na het ontbijt - het regende nog steeds - kwamen de dolfijnen alweer terug voor hun tweede voedersessie en mochten ik weer een dolfijn voeren! Wat een mazzel. In eerste instantie hadden we wat extra tijd in Monkey Mia maar omdat het regende was ons plan om maar verder te gaan naar Coral Bay en dan hopen dat het daar lekkerder weer is. De bus werkte echter niet mee. Op een of andere manier bleef het alarm van de nooddeur afgaan en kon de gids het maar niet voor elkaar krijgen de herrie te stoppen. Uiteindelijk moesten we het dashbord half uit elkaar schroeven en hebben we de draadjes losgeknipt. Stilte. Inmiddels waren er al aardig wat uurtjes voorbijgedruppeld dus was het haasten om weer op tijd te geraken. Onderweg terug van het schiereiland waar wij ons op bevonden kwamen we nog langs Shell Beach, het langste schelpen strand in de wereld. Niet heel indrukwekkend, vooral omdat het regende. Na Shell Beach was het rijden, rijden, rijden naar Coral Bay en tegen een uurtje of 7 kwamen we aan in Coral Bay waar het nog steeds regende. Wat een ellende.

Dag 4. Strak blauwe lucht. Dit is zoals het hoort. Na het ontbijt hebben ogenblikkelijk wat snorkel attributen gehuurd en zijn we naar het strand gegaan. Een van de mooiere stranden met wederom belachelijk blauw water. Het speciale aan Coral Bay is dat het aan het Ningaloo Reef ligt (of andersom, net hoe je het bekijkt). Het Ningaloo Rif is het kleine en onbekendere broertje van het Great Barrier Reef maar hierdoor niet minder mooi. Wat een stuk voordeliger aan dit rif is is dat het op 20 meter afstand van het strand ligt. Je hoeft dus niet uren op een boot te zitten om bij wat rif te geraken. Aangezien we net wat snorkels hadden gehuurd zijn we meteen het water ingedoken en hebben we een goede snorkelsessie ingelast. Het Ningaloo Reef heeft minder exotische visjes dan het Great Barrier Reef maar de rif en koraal formaties zijn een stuk indrukwekkender. Na de snorkelpartij hebben we de rest van de dag een beetje op het strand rondgehangen. Na de lunch ben ik nog een stukje verderop gewandeld, een gedeelte waar geen mens te vinden was. Het was nu bijna 4 uur een het was tijd om in de bus te springen en naar Exmouth toe te rijden. Eenmaal in Exmouth aangekomen zijn we naar het hostel gegaan en ben ik vroeg in bed gedoken want de volgende dag zou ik gaan zwemmen met grote vissen.

Dag 5 stond in het teken van Whale Sharks. Ik zou vandaag met Whale Sharks gaan zwemmen. Velen van jullie denken nu misschien dat ik gek ben. Sharks, dat klinkt aardig gevaarlijk. Gevaarlijk was het echter niet. Als je namelijk de hele naam leest zie je dat het letterlijk vertaald een Walvis Haai is. Whale Sharks zien er namelijk van voren uit als een walvis - met hun bek enzo - de staart en de rest van het lichaam heeft echter wel iets weg van een haai. Vandaar dus de naam. En ze eten ook net als een walvis; plankton. Als laatste, dit is het meest indrukwekkende, Whale Sharks kunnen wel tot 16 meter lang groeien. Met deze 16 meter is het ook gelijk de grootste vis ter wereld. Dat beloofde dus een spannende dag te worden.
Nadat we vanaf het strand de boot hadden beklommen zijn we allereerst naar een stukje mooi koraal gegaan waar we (zonder grote vissen) voor wat snorkelplezier het water in zijn gedoken. Hier in het water ben ik langs een van de meest rare beeste ooit gekomen. Het was een soort inktvis die van het ene moment op het andere zomaar van kleur kon veranderen. Zeg maar een kameleon alleen dan ietsje sneller. Wat een bizar beest, gaaf om te zien. Nu was het dus tijd voor Whale Sharks. Helaas werkte moeder natuur niet erg met ons mee en duurde het eeuwen voordat we melding kregen van het vliegtuig dat ze er eentje gezien hadden. Wat we trouwens tijdens het wachten nog allemaal in het water hebben gezien was niet voor de poes. Shildpadden, Manta rays en bovenal een Humpback Whale, je weet wel waarvan je altijd die foto's ziet van een staart die uit het water komt. Deze walvis was vrij dichtbij en al dat gespeel in het water was indrukwekkend om te zien. Vlak na de walvis kregen we een Whale Shark melding. Gekkenhuis. Volle kracht vooruit, wetsuits aan, snorkel op en wachten tot we het water in konden springen. Omdat we met een redelijk grote groep waren werden we in 2 groepen verdeeld en zat ik in groep 2 en moest dus wachten tot de eerste groep terug was. Helaas schrok de Whale Shark een beetje van ons (denk ik) en dook hij vrijwel direct onder zodra wij het water in gingen. Niet veel Whale Shark gezien dus. Gelukkig kwam hij na een tijdje weer boven en deze keer konden we lekker naast hem zwemmen. Het is moeilijk te bevatten als je naast een 7 meter lange vis zwemt. Gelukkig hadden we meer kansen om met het visje te zwemmen, althans dat dacht ik. Tijdens de tweede zwemsessie ging onze vriend er echter zomaar vandoor en dook hij weer onder om vervolgens niet terug te keren. Balen. Gelukkig kregen vrijwel direct bericht van het vliegtuig dat er ergens anders nog een Whale Shark was en zijn we daar gelijk naar toe vertrokken. Tussendoor nog snel lunch naar binnen gewerkt en toen was het weer zwemtijd. Gelukkig was deze Whale Shark een stuk relaxter dan de eerste en hadden we echt supergave zwemsessie met het beestje. Het gaafste is - ze droppen je in het water, recht voor de neus van de Whale Shark - als de Whale Shark recht op je af komt. Als je die grote bek op je af ziet komen weet je niet hoe snel je aan de kant moet zwemmen. Uiteindelijk begon het al wat later te worden en was het tijd om terug naar Exmouth te keren. Na een lange, lange bootrit waren we terug in Exmouth en werden we gedropt bij het hostel en was ik kapot. Deze avond ben ik vroeg het bed ingedoken.

Dag 6 was bus, bus, bus, bus, bus, bus en uiteindelijk nog wat meer bus. Niet veel over te vertellen. Vandaag zijn we van Exmouth naar Karijini National Park gereden. Dat was het wel zo'n beetje.

Dag 7. Karijini National Park. Helaas was het niet maar strak blauwe lucht, het was meer grijs met een beetje regen. Geen goed weer om Gorges af te dalen en te beklimmen. Dat is trouwens alles wat er in Karijini te zien is. Gorges, gorges en meer gorges. Mooie gorges, dat wel. De gorges zijn geschapen in miljoenen, misschien wel biljoenen, jaren en het is prachtig om alle rots lagen en gorges te zien. Very impressive. Maar niet zo impressive in de regen. Uiteindelijk heeft de gids nog wat kunnen bedenken wat we konden doen en hebben we eerst een paar lookouts bezocht, waar we al aardig wat moois zagen maar later besloot ze dat we naar een hele makkelijke gorge konden gaan en die hebben we vrijwel tot het einde afgelopen. Hier kregen we al een voorproefje van hoe mooi de gorges hier zijn en het klaarde zelfs nog wat op. Na wat gechilled te hebben in de gorge zijn we terug naar het kamp gekeerd en vanavond hadden we Goon Park op het programma staan. Dit heeft waarschijnlijk wat uitleg nodig: Hier in Australie hebben ze zoiets uitgevonden als belachelijk goedkope wijn in een doos. 4 liters voor $12. Deze "wijn" noemt men ook wel goon en is heilig voor de backpackers. Het is goedkoop en het krijgt je dronken, wat wil een backpacker nog meer? Het enige nadeel van goon is, is de smaak; het is absoluut afschuwelijk. Mijn laatste kop Goon dateert helemaal terug in Melbourne en daar was ik best gelukkig mee. Helaas hadden we een Australische jongen in onze groep die nog nooit een hele avond alleen maar Goon had gedronken en nu hij tussen de backpackers was leek het hem een goed idee om een Goon avond in te lassen. Omdat we in Karijini National Park kampeerden leek dit ons de beste plaats om de Goon avond te houden. Vandaar dus Goon Park. Maar goed, Goon Park; zelfs de tourguide had er helemaal zin in en in Exmouth hadden ze met z'n allen (terwijl ik met Whale Sharks aan het zwemmen was) allerlei attributen gekocht zoals nepborsten, opblaas bokshandschoenen, indianen en piraten hoeden en gezichtsverf. Dat beloofde een goede nacht te worden. Zodra we terug waren zijn de goon dozen geopend en zijn we begonnen aan de avond. Uiteindelijk bleken ze nog voor mij wat nep borsthaar te hebben gekocht en iedereen liep rond in pruiken en indianen hoeden. Gekkenhuis. Ergens rond een uurtje of 2 zijn we maar onze swags ingedoken en in de regen in slaap gevallen.

Dag 8 was het lekker weer. Eindelijk. Goed. Iedereen blij. Als eerste zijn we naar Joffre Gorge gelopen en naar de Joffre Falls. Deze gorge was al een stuk indrukwekkender dan die van gisteren en de waterval was werkelijk waar prachtig. Na hier wat gechilled te hebben zijn we weer omhoog geklommen en naar de top van de waterval gelopen en hier hebben we nog wat meer rondgehangen en geslapen en gerelaxt. Rond lunchtijd zijn we terug naar het kamp gegaan en hebben we wat gelunched waarna we direct de bus in zijn gespronge voor een korte rit naar de volgende gorge. Eerst zijn we naar een lookout gegaan waar er een prachtig uitzicht over diepe gorges was en daarna zijn we zelf die diepe gorges ingeklommen. Prachtig mooi en aan het "einde" van de gorge moesten de schoenen zelfs nog uit en konden we langs de stijle rontswanden door het water klauteren en kwamen we uit bij een mooi waterhole en zijn we direct het water ingedoken. Wat een kou! Nicht zu glauben. Fucking hell. Koud. Wel lekker verfrissend en toen we nog wat verder zwommen werd de gorge steeds nauwer en stijler en mooier. Na de zwempartij zijn we het water weer uitgegaan en zijn we terug naar de bus gelopen. Daarna zijn we in de bus gelopen en daarna heeft de bus ons naar huis gebracht. Lieve bus. De rest van de avond was iedereen redelijk moe en hebben we in plaats van Goon Park, Tea Park gehouden. Heerlijk rustgevend. De sterrenhemel was nu ook eindelijk te zien en iedereen is in zijn swag onder de sterrenhemel in slaap gevallen.

Dag 9 werd ik wakker in een met dauw bedekte swag. Na een lekker Bacon en Eggs ontbijt zijn we in de bus gesprongen en naar de Fortesque Falls gereden waar we de Gorge in zijn gelopen en de hele morgen een beetje hebben rondgezwommen en in de zon gelegen en nog meer gechilled. Heerlijk. Hierna was het weer tijd voor veel busrijden. Onderweg veranderde het landschap dramatisch van heuvelachtig en bergen naar grote vlaktes en uiteindelijk werden die vlaktes dikker begroeid met boompjes in plaats van gras en spinifex. Onderweg zijn we nog langs Port Hedland gekomen, wat niet heel interessant was, en uiteindelijk ergens rond een uurtje of 7 kwamen we uit bij de camping. Op de camping hadden we voor het eerst een kampvuur en hier hebben we gelijk van geprofiteerd met wat heerlijke marshmallows en met een select gezelschap hebben we tot 4 uur 's nachts rond het vuur gezeten.

Dag 10, de laatste dag van de trip. Vandaag zou ik terug keren in Broome. Broome, waar ik al eens eerder was geweest. Dit keer kon ik echter lekker de toerist uithangen in plaats van te werken. Op weg naar Broome zijn we nog kort gestopt bij 80 Mile Beach, niet veel anders dan een 80 mijl lang strand. Hierna was het doorkachelen naar Broome. Vlak voordat we bij Broome aankwamen stopte we nog bij een benzine station waar ik al eens eerder lunch had gekocht. Gekkenhuis. In Broome heeft te tourguide ons een korte rondleiding door Broome gegeven en daarna heeft ze ons in het hostel gedropt en was het tijd voor een heerlijke douche. Na de douche en nadat alle meisjes eindelijk klaar waren met make-up en dat soort zaken konden we naar de pub en hebben we daar nog met wat biertjes het einde van de trip gevierd. Het waren een paar bizarre maar mooi dagen.

Broome. Nu zit ik dus in Broome maar morgenochtend ga ik alweer op pad. Een andere trip dit keer door de Kimberleys omhoog naar Darwin. Ik heb er zin in.
In Broome heb ik trouwens niet veel anders gedaan dan op het strand liggen, zonsondergangen bekijken (die zijn hier echt veels te mooi) en belachelijk bruin worden. Ook ben ik vandaag mijn portemonnee kwijt geraakt en ben ik de hele dag bezig geweest hem terug te vinden (wat niet gelukt is) en hierdoor kan ik dus helaas geen foto's plaatsen want ik heb geen tijd meer. Ik ga zo naar bed. Het is al laat.
Ik hoop dat jullie op de foto's kunnen wachten tot ik in Darwin ben en als jullie mijn portemonnee nog ergens tegen komen dan hoor ik het graag.

Cheers,
Maarten.