Maarten, Kimberley, Darwin, Kakadu en Litchfield

Hee hallo pipeloo! Sinds mijn laatste verhaaltje is me er toch een hoop gebeurd. Niet te geloven. Eerst heb ik 9 dagen in de Kimberley rondgesjeesd in een 4WD en veel watervallen en gorges gezien. Daarna had ik een dagje rust in Darwin om vervolgens op een drie-daagse trip naar Kakadu te vertrekken - wederom veel rots en waterval. Na al dit natuurgeweld dacht ik eindelijk rust te hebben maar neen, na een dagje brak in Darwin bood mijn tourguide van de Kakadu trip mij een gratis dagtourtje naar Litchfield aan, dat kon ik natuurlijk niet weigeren. Nu ben ik terug van Litchfield en kan ik het eindelijk rustig aan doen. Lekker chillen en tropisch Darwin. Ware het niet dat ik jullie natuurlijk op de hoogte moet houden en ik nog een hoop andere dingen moet regelen voordat ik woensdag Darwin - en daarmee Australie - verlaat, op naar Thailand.

Cheers,
Maarten.




























Neee, natuurlijk is dat niet alles! Ik zal jullie haarfijn vertellen van al mijn belevenissen (voor zover ik alle namen en details kan ophoesten).
Zijn jullie klaar voor een lang, lang verhaal? Daar gaan we!

De Kimberley.
Laten we bij het begin beginnen (over het algemeen wordt dat wel gewaardeerd). Zoals jullie nu dus wel weten ben ik op een 9-daagse trip door de Kimberley van Broome naar Darwin geweest. Net als mijn trip van Adelaide naar Alice Springs was deze trip in een 4WD en geen bus of ander groot bakbeest. Dat leek mij wel een gepaste manier om rond te reizen. Dus daar ging ik.
De eerste dag was vooral veel rijden en de eerste stop was Derby. Jawel, good old Derby. Wat een verrassing. Alles kwam me zo bekend voor. Lekker in Derby rondgelopen als een toerist, de Wharf bekeken en de Boab Prison Tree (een hele dikke Boab boom die vroeger als gevang werd gebruikt om de Aboriginal slaven in op te sluiten). Na dit korte oponthoud in Derby zijn we verder gereden voor lunch bij een snackstop waar ik ook al eens was geweest en waar de gast die de zaak runt me herkende en er nog een stel andere knakkers waren die ik ook kende. Hoe bizar. Na een kort praatje (onze vrienden zaten al weer hard te bieren) en een goede lunch zijn we verder gereden naar Windjana Gorge waar ik - zoals jullie zouden moeten weten als trouwe lezers - ook al eens was geweest. Het was wel leuk om hier weer rond te lopen maar deze keer waren er helemaal geen krokodillen, wat een tegenvaller. Na Windjana Gorge was het op naar Tunnel Creek. Tunnel Creek is een tunnel uitgehakt door een rivier/kreekje en is machtig mooi om te zien. Na een korte ontdekkingstocht in het donker zijn we naar onze slaapplaats gereden voor de nacht. Ergens in de middle of nowhere, eindelijk weer echt bushcamping.

De volgende dag werden we gewekt door de zonsopkomst en na een ontbijtje zijn we weer naar Windjana Gorge gegaan op zoek naar wat krokodillen. Dit keer waren er gelukkig wel een paar krokodillen en was iedereen gelukkig. Na de krokodillen zijn we verder gereden - voorbij de Napier Range, vanaf hier was alles onbekend terrein voor mij - naar Lennard River Gorge. Vanaf de parkeerplaats was het een korte wandeling naar een Gorge die me deed denken aan de gorges in Karijini National Park. Eindelijk kon er gezwommen worden. In de gorge waren een paar prachtig watervallen en het water was heerlijk verfrissend. Na een tijdje van rondzwemmen en klauteren bood de tourguide aan om van de waterval af te springen, deze vraag kon natuurlijk alleen met 'ja' beantwoord worden en daar ging ik. Hup, iets van 12 meter omhoog klimmen en dan diezelfde afstand weer naar beneden. Gekkenhuis. Wel gaaf. Na deze adrenaline stoot stond ik nog een tijdje te bibberen op mijn benen maar al gauw was het tijd om terug naar de auto te keren om verder te rijden naar Bell Gorge. Op de weg naar Bell Gorge kwamen we door prachtig bergachtig landschap met veel interessante rotsformaties. Bij Bell Gorge aangekomen moesten we eerst nog een korte wandeling maken voordat er weer gezwommen kon worden. Ook in Bell Gorge was er weer een prachtige waterval (dit keer geen springen, helaas) en hebben we heerlijk gezwommen. Na Bell Gorge zijn we weer een stukje terug gereden om bij een prachtige lookout de nacht te spenderen.

De zonsopkomst de volgende dag was een prachtige start voor de dag. Na het ontbijt zijn we naar Galvans Gorge gereden om weer lekker te zwemmen (was wel koud deze keer zeg) en ook wat echte, originele Aboriginal Rock Art te aanschouwen. Vervolgens zijn we verder gereden naar Manning Gorge. Manning Gorge heeft, volgens de tourguide, de meest indrukwekkende waterval van de Kimberley. Voordat we deze waterval mochten aanschouwen moesten we eerst echter nog een aardig lange wandeling maken, een mooie wandeling dat wel. Tijdens de wandeling hadden we een prachtig uitzicht over de Barnett river Ranges en kwamen we langs wat interessant flora. Zoals de Grevillea waarvan de nectar ietwat honing/boterachtig smaakt en een andere mooie gele bloem die je kunt eten. Uiteindelijk, geheel oververhit, kwamen we aan bij Manning Gorge en inderdaad, de waterval was zeer indrukwekkend. Maar goed, geen tijd om van de omgeving te genieten, eerst zwemmen. Aaaah, heerlijk. Wederom ben ik ook weer van deze waterval afgesprongen, niet zo hoog maar alsnog wel gaaf. Na onze verfrissende duik hebben we nog wat rondegehangen in de zon en lekker gerelaxed, dat was wel fijn na al het autorijden wat we al achter de kiezen hadden zitten. Tijd om terug te keren naar de auto alwaar we een verrassend culinaire, verlate lunch voorgeschoteld kregen. De volgende dag zou vooral uit veel rijden bestaan dus besloten we om alvast maar een beetje van dat rijden nu te doen. Uiteindelijk kwamen we uit ergens bij Snake Creek (wat enger klinkt dan het is) en besloten hier het kamp op te zetten.

Zoals ik al zei eerder moesten we vandaag vooral veel autorijden. Gelukkig was er onderweg nog wel het een en ander te zien met als hoogtepunt de Cockburn Ranges, deze bergen gaven me een echt Wilde Westen gevoel. Zo moet Amerika er een beetje uitzien volgens mij. Na een korte stop hier zijn we doorgereden naar ElQuestro Station. Een gigantische vee boerderij, iets van 1.000.000 ha grondgebied. Redelijk groot dus. In ElQuestro hebben ze een bar en camping waar wij de nacht zouden spenderen, eerst was het echter tijd voor lunch. Na de lunch zijn we gelijk weer in de auto gestapt, dit keer echter voor een kortere rit naar Amalia Gorge. Amalia Gorge was weer een Gorge met steilere rotswanden en ook allemaal begroeiing. Een korte wandeling bracht ons bij de waterval en dit gaf ons de kans om weer eens lekker te gaan zwemmen. Wat ons echter niet verteld werd was dat het water hier stervens koud was, een onaangename verrassing. Na weer opgwarmd en opgedroogd te zijn zijn we weer terug naar de auto gelopen en dachten we terug naar de bar te gaan voor Happy Hour maar de tourguide had een verrassing voor ons in petto en gingen we ergens op de top van de Ranges voor de zonsondergang, die we net miste. Dit nam niet weg dat we vanaf hier alsnog een prachtig overzicht hadden over de omgeving. Na wat te hebben rondgekeken zijn we snel terug gereden om nog de laatste 15 van Happy Hour mee te maken. Na Happy Hour hebben we nog wat langer rondgehangen om daarna naar onze campeerplaats te rijden en ons avondmaal te bereiden. Na het avondeten zijn we weer terug naar de bar gereden alwaar Buddy - een echte bushman - een show voor ons in petto had met zwepen en sterke verhalen. Dat was wel lachen. Hierna hebben nog wat rondgehangen en daarna zijn we terug naar kamp en bed gekeerd.

Het was wederom vroeg deze morgen en onze eerste activiteit van de dag waren de Zebedee Hot Springs. Eindelijk weer eens wat anders dan die Gorges. De eerste helft van de ochtend hebben we dus heerlijk grelaxed in wat heerlijk warm natuurlijk bron water. Prachtig. De rest van de ochtend hebben we (gelukkig - een dag zonder gorges is een dag niet geleefd zou ik haast willen zeggen) weer in een gorge - El Questro Gorge - vertoefd. El Questro Gorge was trouwens wel anders dan al die andere gorges, er groeiden hier allemaal bomen en varens groeiden uit de wanden van de gorge. Ergens halverwege kwamen we bij een rockpool waar de helft van de groep stopte, de tourguide en ik zijn toen nog wat verder gegaan en hebben de rest van de gorge onderzocht op zoek naar een waterval. Na een tijdje rond te springen en klauteren over de rotsen raakten we de bewegwijzering kwijt en zijn we verder gegaan op eigen initiatief en kwamen we ergens uit waar niemand anders ooit heen gaat. Het was hier vol met spinnen (niet heel groot maar toch...), dichte begroeiing en nog meer rotsen. Na een tijdje besloten we dat we misschien toch wel verdwaald waren en het werd al laat dus zijn we omgekeerd. Op de weg terug kwamen we langs de bewegwijzering en bleek dat we in plaats van rechtsaf linksaf hadden gemoeten voor de waterval. Te laat. Het was lunchtijd nu. Na lunchtijd bood onze guide ons een cruise aan waar we, volgens hem, krokodillen zouden zien onder het genot van een glaasje champagne en wat fruit. Dat klonk aantrekkelijk en dus besloten we die extra $38 te betalen en daar gingen we. De cruise stelde echter geen reet voor. We zaten in een bootje dat iets van 5 kilometer per uur ging en er waren geen krokodillen. De Gorge was op zich wel mooi en we mochten vissen voeren die in plaats van te happen naar hun voor spugen, dat was wel lachen. De rest van de cruise was echter bagger en zijn geld totaal niet waard. Etters (de champagne wes trouwens best OK). Na de cruise zijn we terug naar de bar gereden en hebben we daar de rest van de avond gespendeerd. Rond een uurtje of 10 zijn we terug naar kamp gekeerd om nog is avondeten klaar te maken. Gekkenhuis.

Vandaag stond wederom in het teken van rijden. Veel rijden. Vandaag zouden we ook de Gibb River Road verlaten - dat is de weg die door de Kimberley gaat in plaats van Highway 1 die er een soort van omheen gaat - en Highway 1 zou onze nieuwe vriend zijn voor de rest van de trip. Na iets van 3 uur rijden kwamen we bij Purnululu National Park waar de Bungle Bungles zijn. De Bungle Bungles zijn wat rotsen in de vorm van bijenkorven. Het is moeilijk uit te leggen maar het is heel mooi. Om bij de Bungle Bungles uit te komen moesten we eerst echter nog 2 uur over een 50 km lange grindweg ploeteren. Uiteindelijk bij de Bungle Bungles zijn we naar de Echidna Chasm gereden voor een beetje zonsondergang. Na de zonsondergang zijn we nog in de Echidna Chasm gelopen maar het werd al een beetje donker dus hier was niet veel te zien. Op naar de camping.

Als eerste zijn we vandaag naar de Cathedral Gorge gegaan. Aan deze kant van de Bungle Bungles hebben de rotsen die typische bijenkorf vorm en hebben we heerlijk door al deze prachtige rotsformaties gewandeld tot we in de gorge uitkamen. Na de gorge zijn we nog naar een Lookout gelopen met een fantastisch uitzicht over de Bungles. Wat een prachtige plek. Hierna zijn we teruggekeerd naar de auto en was het helaas alweer tijd om Purnululu National Park te verlaten en weer richting Noorden te rijden. Na weer aardig wat rijden kwamen uit bij een kampeerplek bij een aboriginal familie, ons stekkie voor de nacht. Onze host, Mick, bracht ons gelijk naar een mooie plek om de zonsondergang te bekijken. Na de zonsondergang zijn we teruggekeerd naar het kamp waar een werkelijk feestmaal (veel, heel veel vlees) voorbereidde. Samen met Mick hebben we toen nog wat echt aboriginal brood klaargemaakt en het feestmaal kon beginnen. Na het eten was iedereen uitgeput en zijn we kalmpjes aan onze swags ingekropen.

De wekker ging vandaag om 4.30 in de morgen omdat we iemand moesten droppen in Kununurra voor een vlucht over de Bungles. Onderwijl hebben wij de rest van de morgen een beetje in Kununurra rondgehangen en kreeg ik het meesterlijke bericht dat mijn portemonnee gevonden was en dat hij nu bij de politie in Broome op mij lag te wachten. Wat een geluk. Na een tijdje konden we Eriko oppikken van haar vlucht en zijn we nog naar wat "mini Bungles" gegaan om vervolgens heeeel veeeel te rijden. Een lange, lange rit stond ons te wachten. Het plan was namelijk om van hier naar een pub ergens in de middle of nowhere te rijden want daar was een eenmaandelijkse muziek/poezie nacht voor en door de bushmen. Dat leek ons machtig mooi maar het was wel ietwat ver weg. De rest van de dag hebben we dus gereden, totdat we bij Katherine aankwamen waar we - het was inmiddels al donker - snel in de Katherine Hot Springs zijn gedoken voor een heerlijk verfrissende duik. Na Katherine dachten we dat we er bijna waren maar het bleek nog iets langer te zijn en rond een uurtje of 11 kwamen we eindelijk aan bij de pub. Helaas was het meeste al ten einde maar de muziek was nog steeds gaande. Op naar de bar en lekker luisteren en praten met de locals. Hoogtepunt van de avond was een of andere gast die, zelfs als hij nuchter is, altijd met een onzichtbare hond rondloopt. Alles wat hij bij zicht had was de halsband die aan een ijzerdraad was bevestigd, dit was zijn hond. Ouwe gek. Uiteindelijk besloten we dat het bijna tijd was om maar eens te gaan koken en rond een uurtje of 2 in de morgen hadden we avondmaal. Slapen.

De laatste dag van onze trip was een meer relaxte dag. Na een superrelaxed ontbijt zijn we kalmpjes aan vertrokken richting de Daly Waters Hot Springs voor een laatste relaxte duik in Moeder Natuurs bronwater. De rest van de dag hebben we weer gereden maar dit keer niet zo bleachelijk lang als de dag daarvoor. Onderweg zijn we nog gestopt voor een heerlijke lunch en heb ik Charlie the Bull uit Crocodile Dundee mogen aanschouwen. Hoe vet. Daarna zijn we naar Darwin gereden. In Darwin besloten we die avond naar de Mindil Beach Markets te gaan en daar hebben we wat heerlijk voer gegeten en waren ook nog wat andere mensen van mijn Perth-Broome trip, heel gezellig allemaal. De rest van de avond hebben we niet veel meer gedaan en ben ik vroeg in bed gedoken, ik was kapot.

Zo, dat was de Kimberley. Allemaal prachtig en mooi. Helaas was onze groep niet zo gezellig als de vorige maar alsnog heb ik wel genoten.
Ik hoop dat jullie nog wat tijd/zin/geld/geduld en wat niet meer over hebben want ik ben nog niet klaar met mijn verhaal.
Na de Kimberley had ik dus een dag rust waarin ik niet veel anders heb gedaan dan de was. Dat was het wel zo'n beetje. Oh ja, ik heb toen mijn korte broek gewassen maar deze is zo ontzettend smerig dat hij niet meer schoon wil worden. Ook valt hij bijn uit elkaar. Ik hoop dat hij het nog volhoudt tot Thailand alwaar ik goedkoop kleren kan kopen.

Kakadu.
Kakadu. Ik had in eerste instantie niet zulke hele hoge verwachtingen van Kakadu maar in de loop van de drie dagen bleek het toch wel supervet te zijn.
De trip begon om 6.30 in de morgen en na wat gedoe met het oppikken van mensen konden we eindelijk Darwin verlaten om weer aardig wat te rijden richting Kakadu National Park. Kakadu National Park is trouwens het grootste National Park in Australie en ik geloof dat het net zo groot is als Zwitserland. Redelijk groot dus. Maar goed, daar gingen we dan. Onze eerste stop was Barramundi Gorge. Barramundi Gorge was niet heel speciaal maar we konden hier wel heerlijk rondzwemmen en na deze heerlijke opfrisser zijn we naar kamp toegereden. Kamp bleek echter vol met mozzy's te zitten dus besloten we al gauw ergens anders te kamperen. Helaas moesten we hier nog wel een uurtje voor rijden maar dat gaf eigenlijk ook allemaal helemaal niks. Toen we bij ons kamp aankwamen hebben we snel wat voer klaargemaakt en zijn we allemaal onze swags ingedoken.

Vandaag was een drukke dag die al vroeg in de morgen startte. Onze eerste bezienswaardigheid was de Twin Falls waar we eerste via boot een daarna korte wandeling aankwamen. Twin Falls zijn twee watervallen maar de tweede is ietwat moeilijk te zien, de waterval die wel te zien is is machtig mooi. Hier hebben we wat rondgehangen en daarna zijn we teruggekeerd naar de auto om te ontbijten en daarna zijn we naar de Jim Jim Falls gereden waar we de rest van de dag zouden spenderen. Als eerste was het plan de gorge te beklimmen zodat we bovenop het Arnhem Land Escarpent uit zouden komen en daarmee op de top van de Jim Jim Falls. Na een redelijk stijle klim en een wandeling over de top van het Escarpment kwamen we uit bij een prachtig plekje. Werkelijk waar niet ge geloven. Gelukkig hadden we de hele dag om hier rond te hangen. Na een korte foto sessie was het tijd om in het water te duiken en heerlijk rond te zwemmen en rotsen te klimmen en vervolgens weer vanaf die rotsen het water in te springen. Net op het moment dat ik op het punt stond in slaap te vallen moesten we helaas gaan. Tijd om alles weer af te dalen en te lunchen. Wat een pech, ik zou daar bovenop die Jim Jim Falls wel een paar dagen kunnen spenderen. Na lunch zijn we weer teruggekeerd naar de Jim Jim Falls, dit keer aan de voet van de waterval. Hier hebben we heerlijk wat gezwommen en op het strandje - ja, ze hadden daar een strandje - rondgehangen. Tegen de tijd van zonsondergang zijn we terug naar de auto gelopen en zijn we terug naar ons kamp gereden. Het was inmiddels al goed donker maar onze tourguide besloot dat het makkelijker zou zijn als we ergens anders zouden slapen zodat we de volgende dag minder vroegen op zouden hoeven staan. Uiteindelijk kwamen we bij onze kampeerplaats en hebben we laat gegeten en de rest van avond rond het kampvuur gezeten en wijntjes gedronken.

Vandaag moesten we alsnog vroeg op en na het ontbijt moesten we 50 meter lopen naar het Kakadu Culture Camp. In het Culture Camp werd ons wat verteld over verschillende kruiden en hoe ze groot vlees klaarmaken in kampvuur ovens. Ook werd ons wat verteld over didgeridoos en konden we proberen eentje te bespelen, ik kon er geen bal van. Als laatste mochten we nog wat met originele speren gooien en proberen wat kartonnen dieren te pakken te krijgen. Wederom kon ik er geen bal van en een van mijn speren belandde ergens in een boom, domme ik. Na het culture camp zijn we naar Ubirr Rock gereden waar echt superveel Aboriginal Rock Art is te zien. Echt veel. Hier hebben we dus anderhalf uur rondgelopen langs de rotsen en rotstekeningen en ook hebben we nog wat opgestoken over wat ze nu eigenlijk betekenen. Ergens bovenop de rotsen hadden we ook nog een prachtig uitzicht over de wetlands van Kakadu en haar omgeving. Ik heb in tijden niet zoveel groen gezien, prachtig. Helaas moesten we nu al weer gaan en was het een redelijk lange rit naar een Billabong waar we voor een snelle frisse duik zijn gegaan. Als laatste stond een bootocht over Corroboree Billabong op het program. Deze boottocht was werkelijk adembenemend. Het was al wat later in de middag dus met een mooi scheef zonnetje hebben we over een prachtig gebied mogen varen waar ontzettend veel vogels, krokodillen en veel meer flora an fauna leeft. De krokodillen waren natuurlijk het hoogtepunt van deze cruise. Hier leven niet die kleine zoetwater krokodilletjes, nee, hier leven de echte bakbeesten. 4,8 meter was de grootste geloof ik maar ze kunnen wel 7 meter lang worden. Echt gigantische beesten die niet veel van je over laten als je het water invalt. Na anderhalf uur van cruisen en genieten moesten we helaas alweer terug naar de auto en Darwin. Op de weg terug besloten we dat we met z'n allen naa de Mindil Beach Markets zouden gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Na een vlugge douche zijn we met z'n allen de taxi ingedoken en hebben we wat rondgelopen over de markets. Tegen het einde van de markt besloten we het strand op te gaan en een kampvuurtje op te zetten. Het kampvuurtje ging echter niet dus moesten we de hulp inroepen van de locale aboriginals die ons wel wilden helpen in ruil voor een sigaretje. Onze vrienden kregen het vuur zo gaande en ze bleven nog even rondhangen en ik heb nog een goed gesprek gehad met een dronken Aboriginal, Marcus genaamd, die mij nog allerlei Aboriginal woorden heeft geleerd (de helft ben ik alweer vergeten). Kortom, echt supergaaf. Rond een uurtje of 12 vonden we het echter wel mooi geweest op het strand en besloten de stad in te gaan voor wat feest. De rest van de avond hebben we er dus op los geweest en rond een uurtje of 5 kon ik eindelijk naar bed.

Zo, dat was Kakadu, we zijn er bijna. Zoals jullie misschien wel kunnen begrijpen heb ik de volgende dag vooral brak rondgelopen in Darwin. 's Avonds besloten we echter met een klein groepje naar de Deckchair Cinema te gaan. Dit is een buiten bioscoop waar je lekker in een strandstoel van de film kunt genieten. Als film kregen we een of andere rare Australische film te zien waar ik bijna bij in slaap viel.

Litchfield.
Zoals ik in het begin al zei bood mijn Kakadu tourguide mij een gratis Litchfield tripje aan en het kwam zo uit dat hij deze dag (de dag na de brakheid) een plekje vrij had in zijn bus en ik met hem mee kon.
Als eerste zijn we naar de Meridian Termite Mounds gereden. Dit zijn termieten heuvels die zo gebouwd zijn dat ze de meeste zon vangen, ze zijn vrij plat en breed (als je begrijpt wat ik bedoel. Vast niet, wacht maar op de foto's). Na de termietenheuvels was het tijd voor de Tolmer Falls, niet heel speciaal, ik had het nu wel gehad met al die watervallen en gorges. Na de Tolmer Falls zijn we doorgereden naar de Wangi Falls waar we lekker konden zwemmen. Na deze zwemsessie zijn we doorgereden naar de Florence Falls waar we gelunched hebben ergens bij wat rockpools en ook hebben we nog wat gezwommen. Hierna zijn we naar de daadwerkelijke Florence Falls gelopen en ook hier hebben we weer wat gezwommen. Dit was de laatste zwemstop en tevens laatste stop van de dag in Litchfield. Tijd om te vertrekken. Op de weg terug zijn we echter nog gestopt bij een Aboriginal Art shop en heb ik een slang vastgehouden. Haha, wat een pret. De slang was nu officieel het einde van de trip en tijd om terug te gaan naar Darwin. In Darwin kreeg ik bericht dat de mensen van mijn Kakadu trip uitgingen en ze vroegen of ik meeging. Uiteraard.

Ik denk dat dat het wel zo'n beetje was. Gisteren heb ik niet veel meer gedaan dan naar de bioscoop en weer naar de Mindil Beach Markets. Vandaag heb ik de hele dag op de computer gezeten en morgen moet ik dat weer doen en dan is het tijd om vaarwel te zeggen. Oh ja, gisteren had ik helemaal een droevige bui (niet huilen maar wel droevig) dat ik Australie moest verlaten. Echt oncool.
Spreek jullie later wel over hoe het me bevalt in Thailand.

Cheers,
Maarten.