Fruitplukken is heus niet gaaf, surfen wel

Hee hallo daar allemaal! Dat is lang geleden zeg. Gelukkig heb ik op dit moment nog net een gaatje kunnen vinden in mijn drukke schema om een mooi verhaaltje voor jullie te schrijven over al mijn belevenissen op de werkvloer (modder) en de daaropvolgende reisavonturen (eindelijk surfen).
Zoals jullie reeds gelezen hebben was ik enkele weken in een hostel in Bowen belandt om te gaan werken. Een zeer goed hostel, bij de weg. Er was een mooi zwembad, een bar en pooltafels. Ook liepen er overal kangoeroe's en wallaby's rond en ook zelfs een emoe. Op een ochtend heeft een kangoeroe, Carl genaamd, mij zelfs aangevallen door middel van een trap in mijn rug. Niks ergs maar toch. Helaas was ik daar uiteindelijk gekomen om te werken.
De eerste dag werken was op een tomatenfarm. Op deze tomatenfarm moest ik tomatenplanten tussen de ijzerdraden waar zij tussen stonden uitschudden. Dit was best relaxed werk omdat ik elk moment tussen de tomatenplanten kon gaan zitten en even uitrusten zonder dat de baas dat zag. Het nadeel was echter dat alle tomatenplanten oude tomaten aan zich hadden hangen en aan het eind van de dag stonk ik dan ook een uur in de wind. Een andere nadelige bijkomstigheid was het feit dat de tomaten in de loop van de dag opwarmde met als gevolg dat als je op een tomaat stapte en deze uiteen spatte op je been je een nare brandende sensatie volede op dat betreffende been.
De volgende dag dacht ik dat ik hetzelfde moest doen maar deze dag moest ik met de supervisor werken. Ik moest de ijzerdraden tussen de naarbenedengeschudde planten uittrekken en oprollen met behulp van een of andere machine die vast zat een een tractor. Saai werk maar wederom makkelijk. De volgende dag was het zondag en hadden we alweer een dag vrij. Wat natuurlijk niet de bedoeling was want er moest geld verdiend worden. Gelukkig was er toen maandag en kon ik weer lekker gaan tomatenschudden, hetzelfde gold voor dinsdag. Echter, woensdag was een heel ander verhaal. Op dinsdag zei de boer namelijk plotseling dat hij ons niet meer nodig had en dus zaten we weer zonder werk. Etterende boerderijen ook altijd. Woensdag heb ik het wereldrecord tv kijken en niks doen bij het zwembad weer sterk verbeterd en 's avonds kwam de hostel baas ons vertellen dat we weer werk hadden. Deze keer op een watermeloenenfarm.
Op deze farm was het hard werken geblazen en we gingen als volgt te werk: in het midden van twee rijen met watermeloenen reed een truck met zes bakken achterop, aan elke kant van de truck waren vijf man de meloenen aan het oppakken en naar de volgende aan het gooien totdat de laatste in de rij de meloen naar de persoon op de truck gooide. De trucks volgde elkaar in rap tempo op en de meloenen waren soms wel 10 tot 15 kg zwaar. De eerste vijf dagen waren dan ook belachelijk zwaar, waaronder mijn verjaardag.
Deze verjaardag is de raarste die ik tot nu toe heb meegemaakt. Eerst de hele dag watermeloenen plukken terwijl iedereen met een bijdehandte glimlach vraagt hoe goed mijn verjaardag wel niet is. Aan het eind van de dag was ik zo moe dat ik even een dutje heb gedaan en daarna ben ik maar weer tv gaan kijken. Tot plotseling mijn vriend Thom zei dat ik naar de baas toe moest voor iets. Toen ik bij de bar aankwam was de baas er helemaal niet maar ging iedereen voor me zingen en kreeg ik een muffin met een kaarsje erin. Dat was wel gaaf. Daarna ben ik weer naar de computer gegaan en om acht uur in bed gedoken, groot feest kortom. Nog bedankt voor alle felicitaties trouwens.
Terug naar het meloenen plukken. Na de vijf dagen van hard werk was de eerste pluk gedaan en moesten we plastic gaan plukken. Wat zoveel wil zeggen als kleine stukjes plastic uit het veld plukken. Dit is het meest saaie werk wat op een boerderij te doen is. Gelukkig mocht ik na de lunch de grote stukken plastic oprollen met behulp van een tractor. Een van de supervisors reed de tractor en ik moest er een beetje achteraan lopen of op de tractor zitten en zorgendat alles goed ging. Dat was wel leuk en afwisselend werk. Ik moest zelfs nog even in de auto van de supervisor rijden om de tractor te volgen naar de plaats van bestemming, dat was echt lachen. De volgende dag mocht ik weer hetzelfde doen alleen moest ik nu met een of andere oude gek samenwerken die niet te verstaan was en als hij te verstaan was ging het over seks. Hij heeft zelfs nog zijn nummer aan een van de jongens van hostel gegeven zodat die weer het aan de meisjes in het hostel kon geven, hoe bizar. Gelukkig wist 'de oude gek' de tractor te slopen en kon ik na de lunch weer terug naar het meloenenplukken. Hier waren ze nu bezig met de tweede pluk en alle meloenen waren veel kleiner en lichter en de bakken waren steeds op of er was iets anders mis. Ik heb dus een hoop gezeten en gewacht maar wel betaald gekregen. Dit ging nog twee dagen zo door maar de tweede dag waren we al na anderhalf uur klaar en omdat het geregend had konden we geen plastic plukken. Terug naar het hostel dus.
Op weg terug naar het hostel hadden we met een groepje van elf mensen besloten naar Airlie Beach te gaan voor een weekendje stappen. Zo gezegd, zo gedaan. In Airlie Beach aangekomen hadden we eerst even bij het lagoon gezeten en daarna zijn we naar vrienden van Thom en mij gegaan die daar een huis gehuurd hebben en ons uitnodigde voor een BBQ. Gezellig met z'n allen daarheen gegaan. Nou wilde het feit dat ze in dat huis ook een jaccuzzi hebben en dus werd het uiteindelijk een jaccuzzi/BBQ party. Supergezellig. Na dit alles zijn we nog uitgegaan en om 4 uur 's avonds in een van de auto's beland om te slapen.
De volgende dag hebben we de hele dag bij het lagoon gezeten en ik ben natuurlijk met mijn brakke bek in slaap gevallen en had gelijk mijn hele gezicht en barst verbrand. Na mijn slaappartij hadden we ons ingeschreven voor een beachvolleybaltoernooi en gewonnnen, eerste prijs: 24 corona's. Daarna zijn we weer terug naar het hostel gegaan want er zou nog eventueel werk zijn de volgende dag. Niet dus.
We kwamen terug op zondag en maandag en donderdag waren de boodschappendagen dus zijn we de volgende dag allemaal wat eerder naar Bowen gegaan en hebben we daar nog even aan het strand gezeten. Dinsdag was er weer geen werk maar woensdag zou alles weer goed komen. Zitten we de volgende morgen allemaal om 5 uur 's ochtends in de bus naar het werk, klaar om te gaan. Zegt de baas opeens, "oh nee, er is toch geen werk". Etter. Natuurlijk was er de volgende paar dagen ook geen werk dus was het wederom zwembad zitten en tv kijken wat overigens wel gezellig was omdat we een leuke groep mensen hadden. Donderdag was het echter weer boodschappendag en er was iemand jarig dus zijn we extra vroeg gegaan en hebben we een BBQ aan het strand gehouden en daarna nog met een groepje naar de pub gegaan. Dat was echt supergezellig. De volgende dag was onze laatste in Bowen en niet alleen onze maar bijna het hele hostel ging weg omdat er geen werk was. De laatste avond hebben we nog even in de bar gezeten en de volgende dag zijn Thom en ik naar Airlie Beach vertrokken.
In Airlie Beach hebben we twee avonden gefeest met wat oude vrienden die we al eerder hadden ontmoet en nog een paar mensen van het werkhostel. Na al dit geweld ben ik met de nachtbus naar Town of 1770 vertrokken. Town of 1770 is de plek waar Kapitein Cook (de ontdekker van Oz) voor het eerst voet op land heeft gezet. Town of 1770, ook wel Agnes Water, is een van de tofste plekken waar ik tot nu toe ben geweest en de goedkoopste. De eerste dag ben ik gelijk met een scooter-oo tour meegeweest. Dat wil zeggen dat iedereen zijn eigen chopperbike krijgt en hiermee drie uur lang in een grote groep rond Agnes Water gaat rijden. We leken de Hell's Angels wel. Aleen is het een chopperbike met een scootermotor erin, het voelde dus wel gaaf maar het klonk van geen kant. Ondanks dit was dit echt een van de gaafste dingen die ik ooit gedaan heb. Ook hebben we onderweg nog kangoeroe's gezien maar sinds mijn voorval met Carl heb ik het niet meer zo op die beesten. Daarna hebben we nog naar de zonsondergang gekeken en zijn we weer teruggegaan. Het hostel waar ik die nacht in sliep was volgeboekt dus kon ik in de schuur van de baas slapen met nog drie andere mensen. Een schuur compleet uitgerust met kleine keuken, kleine badkamer, tv, DVD-speler en bedden. Die avond een filmpje gekeken en naar bed want ik was kapot.
De volgende dag was het dan eindelijk zover: SURFEN! HA!. Surflessen zijn in Town of 1770 het goedkoopst dus daar moest van geprofiteerd worden. Dat dachten meer mensen en uiteindelijk zaten we met z'n 44-en in een lesgroep. 22 erin, 22 eruit. En het was ook niet echt een surfles, het was meer even kort zeggen wat de principes zijn en daarna maar proberen. In eerste instantie ging het nog niet zo goed maar later kreeg het onder de knie en ben ik een paar keer met en golf mee staande op mijn bord bij het strand aangekomen. Na de surfles had ik nog voor een gereduceerde prijs een surfbord gehuurd en verder geoefend. Uiteindelijk was ik aan het eind van de dag helemaal kapot. Deze dag had ik ook hostels geruild, ik zat nu in een superrelaxed, gezellig hostel waar veel aardig, relaxte mensen zaten. Heel 1770 was trouwens superrelaxed. Helaas was ik te moe om echt tot laat op te blijven en de volgende dag ging ik weer surfen, twee goede redenen om vroeg naar bed te gaan. Mijn laatste dag in Agnes Water was ik echt een god op het surfbord. In het begin pakte ik bijna elke golf. Na een tijdje gingen we echter naar wat grotere golven en bakte ik er voor een tijdje weer niks van maar aan het eind van de dag had ik er weer een paar mooie tussen zitten. Aan het eind van de dag was ik weer uitgeput en ben ik wederom vroeg naar bed gegaan omdat ik de bus van 6.30 in de morgen moest hebben naar Rainbow Beach, waar ik nu ben.
Zo, dat was het wel zo'n beetje. Nu zit ik dus in Rainbow Beach en morgen ga ik naar Fraser Island, zin in.

Cheers,
Maarten.

PS. foto's kunnen weer niet, foto's bij vorige bericht zijn er wel.